De appels onder een hagelnet
Je zou kunnen zeggen dat ik tussen de appels geboren ben. Aan twee zijden van ons huis lag de boomgaard van Toon van Rossum. Als die met zijn tractor en gifspuit tussen de bomen reed en de wind uit het westen kwam, dan kon je maar beter binnen blijven. Fruitteler Floor woonde aan de overzijde. Ik mocht eens kijken in een donkere ruimte. Ik zag ontelbaar veel appels. Ze werden gekoeld bewaard op houten latten boven de koude grond.
Toeval of niet, nu wonen wij weer naast een appelboomgaard. De afgelopen tijd konden we boven uit ons raam het treintje met Polen tussen de boompjes zien gaan en de vol geplukte kisten in omgekeerde richting. We hadden ons al eens afgevraagd wat er bij het telen komt kijken. Daarover weten we nu wat meer, met dank aan Albert Heijn. De fruitteler werkt sinds enige tijd samen met de grootgrutter. Hij teelt een nieuw soort appel, de Sprank, exclusief voor AH. Het winkelbedrijf nodigde zijn klanten uit voor een plukmorgen. Er was plaats voor dertig mensen. Zo togen wij, op regenlaarzen en gehuld in regenkleding, op een natte zaterdagmorgen met onze oudste kleindochters naar de boomgaard.
De fruitteler vertelde dat al zijn inspanningen er iedere dag weer op gericht zijn om te zorgen dat het kleine appeltje dat in het voorjaar ontspruit een half jaar later als een glimmende, blozende vrucht in de schappen ligt. Dat wil ‘de consument’ nu eenmaal. Voor de appels uit mijn jeugd, die met een rot plekje of een rimpeltje, is geen plaats meer. Het lijkt wel een metafoor voor de huidige maatschappij. In het halfjaar van de groei kan van alles mis gaan. Ziekte van de appelboom, beestjes die de vrucht ook lekker vinden en niet te vergeten het weer. Valt er een flinke hagelbui, dan is de oogst verloren. Bij de nieuwe aanplant is er daarom een hagelnet over de boompjes gespannen. Het nadeel is wel dat de buizerd nu niet meer gemakkelijk de mezen kan vangen. Natuurlijk kreeg de teler de vraag naar het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Het antwoord vond ik weinig verrassend: hij werkt zoveel mogelijk met natuurlijke beschermingsmiddelen, maar ‘kan nog niet geheel zonder de traditionele middelen.’ Hoe kan een appel die in oktober geplukt is er in april nog zo fris uitzien? Dat wilde ik ook wel eens weten. Alleen maar donker en koel bewaren zoals Floor dat deed? Het geheim is dat de lucht in de huidige koelcel zuurstofarm is, zodat het groeiproces van de vrucht stopt.
Na deze uitleg kreeg iedere bezoeker een linnen tasje en reden we met het treintje de boomgaard in. Een appel is eenvoudig te plukken door deze met de hand naar boven te draaien. De appels mochten we meenemen, vier tassen vol. Aan het einde van ons bezoek stond er nog appeltaart voor ons klaar.
Thuis zette ik mijn tanden in een Sprank. Het staat me tegen om reclame te maken, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik deze appel bijzonder smakelijk vind.
Leuk en leerzaam! Op naar Appie!